झोंबती अंगा जललहरी
आमुची वसने दे श्रीहरी !
पळे पळली गेली घटका
पुरे खेळ हा अवखळ, लटका
परत जाऊ दे घरी –
आमुची वसने दे श्रीहरी !
जात आमुची अशी लाजरी
क्षणाक्षणाने पदर सावरी
सुवेश असला तरी –
आमुची वसने दे श्रीहरी !
जळात बुडले देह तरी हे
उघडेपण मन विसरत नाही
लाज सले अंतरी –
आमुची वसने दे श्रीहरी !
किती विनवावे किती रडवावे
असेच वाटे जळी बुडावे
तूच सुबुद्धी धरी –
आमुची वसने दे श्रीहरी !
